افراد نبايد در مصرف استامينوفن زياده روي كنند و حداكثر ميزان مصرف روزانه استامينوفن توسط بيماران، نبايد از ۴ گرم بيشتر شود، زيرا با مشكلات و عوارض شديد كبدي مواجه خواهند شد.
پزشكان همواره توصيه مي‌كنند كه قرص يا شربت استامينوفن را بدون نظر پزشك و خودسرانه مصرف نكنيد. يكي از قرص‌هايي كه بدون نسخه پزشك قابل تهيه است و افراد زيادي با كوچك‌ترين درد آن را مصرف مي‌كنند قرص استامينوفن است. در اين مطلب از مجله دلتا به عوارض مصرف قرص استامينوفن پرداخته شده است.
عوارض مصرف قرص استامينوفن چيست؟
ممكن است برخي از افراد به قرص استامينوفن حساسيت داشته باشند و بدن آن‌ها در برابر اين دارو واكنش نشان دهد. در صورت بروز هر يك از علائم زير سريعا اقدام كنيد و نزد پزشك برويد:
- نشانه‌ها و علائمي از واكنش آلرژيك مانند كهير، تورم، خارش، بروز قرمزي و يا تاول بر روي پوست و پوسته پوسته شدن آن، خس خس سينه، درد در قفسه سينه، مشكل در تنفس، تورم گلو، گرفتگي صدا به طرز غير معمول، تورم زبان، لب‌ها، صورت و زبان
- نشانه‌ها و علائمي مانند ادرار تيره، احساس خستگي، عدم گرسنگي، تهوع و درد معده، مدفوع با رنگ روشن، استفراغ، پوست و يا چشم‌هاي زرد
- عدم ادرار و يا تغيير در عادات ادرار
- واكنش شديد پوستي
در صورت بروز هر عوارضي بعد از مصرف قرص، و در اين مورد ويژه قرص استامينوفن، سريعا با اورژانس تماس بگيريد و يا نزد پزشك برويد.
مسموميت استامينوفن
مسموميت استامينوفن، يك علت شايع از نارسايي حاد كبدي در كودكان و نوجوانان و يا حتي بزرگسالان است. استامينوفن، همچنين به عنوان پاراستامول نيز ناميده ميشود. اين دارو براي درمان‌هاي اوليه درد يا تب مورد مصرف قرار مي‌گيريد، اما همچنين جز دارو‌هاي متعددي از قبيل: پركوست، آلكاسلتزر، سرماخوردگي، سينوس و اكسدرين است.
حداكثر دوز توصيه شده استامينوفن، ۴ گرم در روز براي بزرگسالان و ۹۰ ميلي گرم در روز براي كودكان است. افرادي كه به بيماري كبد مبتلا هستند، با مصرف استامينوفن خطر ابتلا به سميت كبدي (كبد آسيب ديده از مواد شيميايي) را افزايش مي‌دهد.
علائم اوليه اين مشكل مي‌تواند ۱۲ ساعت بعد ظاهر شود كه علائم و عوارض جانبي آن عبارتند از:
- درد شكمي
- تحريك پذيري
- ضعف عمومي
- از دست دادن اشتها
- زردي پوست و رنگ چشم
- اسهال
- حالت تهوع
- استفراغ
- كما
- تشنج
تشخيص مسموميت استامينوفن
اولين گام پزشك در تشخيص مسموميت استامينوفن اين است كه يك تاريخچه كامل از بيمار بگيرد از جمله زمان مصرف دارو، ميزان داروي مصرفي، و نوع داروي مصرف شده.
تشخيص اين نوع مسموميت معمولا از طريق آزمايش‌هاي تشخيصي، از جمله تعيين سطح استامينوفن مصرف شده، الكتروليت‌ها، آزمايش‌هاي عملكرد كليه، آميلاز، ليپاز، آزمايش‌هاي عملكرد كبد، شمارش كامل خون و عوامل انعقادي، انجام ميشود.
تست‌ها و مطالعات تصوير برداري مانند سونوگرافي نيز ممكن است براي ارزيابي بزرگ شدن كبد مورد استفاده قرار بگيرد.
همچنين ممكن است يك بيوپسي كبدي نيز تجويز شود.
پيشنهاد مطالعه: از شما دعوت مي‌كنيم مطلب راهكارهاي كاهش عرق كردن كف دست را بخوانيد.