اختلال دوقطبي از جمله بيمار‌ي‌هاي رواني است. علائم اختلال دوقطبي شامل ناتواني در خواب، افسردگي، حواس پرتي و... است.
اختلال دوقطبي چيست؟
بيماري اختلال دوقطبي انواع مختلفي دارد كه مهمترين انواع آن اختلال دوقطبي نوع يك و اختلال دوقطبي نوع دو است. تفاوت اين دو اختلال در وجود دوره جنون است؛ در نوع يك حالت جنون اتفاق مي‌افتد ولي در نوع دو فرم خفيف‌تري از آن كه نيمه جنوني يا نيمه شيدايي است، بروز مي‌كند. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا درباره اين اختلال صحبت خواهيم كرد.
۵ علت اصلي اختلال دوقطبي چيست؟
علل دقيق اين اختلال ناشناخته است، اما عوامل متعددي در ايجاد و شكل گيري اين بيماري نقش دارند كه عبارتند از:
- تفاوت‌هاي بيولوژيكي
- انتقال دهنده‌هاي عصبي
- هورمون‌ها
- ژنتيك
- عوامل محيطي
نشانه‌ها و علائم كلي اختلال دوقطبي
حواس پرتي و پرش افكار به گونه‌اي كه فرد نتواند يك گفتگو را به درستي پيش ببرد به‌همراه فعاليت بيش از اندازه فرد از نشانه‌هاي بروز اين بيماري است. همچنين خود بزرگ بيني، تحريك‌پذيري و پرخاشگري از ديگر نمودهاي اين بيماري است كه در صورت مشاهده اين نشانه‌ها فرد شيدا و دچار اختلال دوقطبي محسوب مي‌گردد و مي‌بايست درمان او آغاز شود. علاوه بر موارد گفته شده اختلالات دوقطبي نشانه‌هاي فراواني به همراه دارد كه از جمله اين نشانه‌ها مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
- عدم توانايي در خواب
- روحيه بالا و بسيار خوب در حال شيدايي
- ناتواني در انجام كارها
- افسردگي شديد
- اعتماد به نفس بالا در عين عدم توانايي در تصميم گيري
- دمدمي مزاجي
- اعتياد به الكل و موادمخدر
- افزايش ميل جنسي
- تند حرف زدن و…
فاز افسردگي ممكن است تدريجي‌تر اتفاق بيفتد و اگر افكار خودكشي در بيمار وجود نداشته باشد ممكن است روانپزشك تصميم بگيرد كه درمان را بصورت سرپايي انجام دهد. در اين فاز هم وظيفه اصلي خانواده كمك به بيمار در زمينه مصرف منظم داروها و مراجعه منظم به روانپزشك است. از طرف ديگر اگر خانواده متوجه شوند كه بيمار قصد خودكشي دارد بايد خيلي سريع و خارج ازنوبت او را به درمانگاه روانپزشكي ببرند چرا كه اين اختلال از جمله اختلالاتي است كه احتمال خودكشي بيمار بويژه در فاز افسردگي آن بسيار بالاست.
در بسياري از موارد ديده شده است كه تشويق و كمك نزديكان اين بيماران در كوتاه‌تر شدن پروسه درماني بسيار موثر بوده است. برخورد اين بيماران نياز به بستري شدن‌هاي طولاني مدت در بيمارستان‌هاي رواني دارند و قطعا در اين زمان بيشتر از هر وقت ديگري به حمايت و تشويق و دلگرمي نزديكان و دوستان خود محتاجند. گاهي اوقات افراد خانواده مجبور هستند خود را با شرايط بيمار وفق دهند گرچه اين كار بسيار مشكل است ، اما تحمل و كمك به بيمار واقعا ضروري و مهم است.
با مجله سلامتي دلتا همراه باشيد